W naszej kulturze większość ludzi wydaje się mieć absolutną obsesję na punkcie płci. Zaraz po ogłoszeniu ciąży ludzie nie mogą się doczekać, aby dowiedzieć się „co masz”. A jeśli zdecydujesz się ujawnić płeć swojego przyszłego dziecka, ludzie od razu zaczynają umieszczać płód w pudełku z płcią. Na tym też się nie kończy. Ludzie w naszej kulturze oczekują, że dziewczęta i chłopcy (oraz kobiety i mężczyźni) będą postępować w określony sposób. Szczerze mówiąc, jest tyle rzeczy, których dziewczęta uczą się w wieku 5 lat, które promują stereotypy związane z płcią, które są tak samo problematyczne, jak potencjalnie szkodliwe.
O ile nie określisz inaczej, w chwili narodzin dziecka zalewa je różowa lub niebieska, jakby chciała powiedzieć światu, że dorośnie, aby postępować w określony sposób i zgodnie z płcią. Ale płeć nie jest binarna i nie ma absolutnie żadnego sposobu, aby przewidzieć upodobania, niechęci, osobowość lub zachowanie dziecka na podstawie pola, które lekarz sprawdza w akcie urodzenia. A jeśli Twoje dziecko dorośnie, zdając sobie sprawę, że nie mieści się w idealnie perfekcyjnym pudełku? Role płciowe są konstrukcjami społecznymi stworzonymi w celu łatwego definiowania ludzi, gdy istoty ludzkie nie są łatwe do zdefiniowania.
Jeśli nauczymy nasze córki, że są czymś więcej niż tylko ładnymi twarzami i że potrafią od czasu do czasu budzić piekło, więcej kobiet zostanie dyrektorami generalnymi i naukowcami lub zobaczymy kobietę w Białym Domu.
Jako kultura uprzedzamy małe dziewczynki, ubierając je w ładne ubrania, komplementując ich wyglądem i mówiąc, że powinny siedzieć spokojnie, być cicho i ładnie wyglądać. Badania pokazują, że uprzedmiotowienie często ulega internalizacji i może przynieść trwałe rezultaty, prowadząc do problemów z wizerunkiem ciała, samooceny, nieuporządkowanego jedzenia, a nawet wyników akademickich i sportowych. Kiedy ustalamy priorytety wyglądu dziewczyny, wysyłamy wiadomość, że ważniejsze jest, aby była ładna, niż inteligentna, silna lub miła. A jednak, jeśli trzymamy nasze córki za stereotypy związane z płcią, które stworzyło dla nich społeczeństwo, to właśnie przesłanie nasze dziewczyny zostaną zinternalizowane.
Według raportu opracowanego przez Common Sense Media, badania pokazują, że już w wieku 5 lat dziewczynki zaczynają postrzegać szczupłą sylwetkę jako idealną sylwetkę, a diety i ograniczenia żywieniowe jako sposób na osiągnięcie tego ideału. Badanie wykazało, że wszystko, od lalek, które dajemy im z nierealistycznymi typami ciała, po media, które oglądają z pięknymi, szczupłymi księżniczkami, a nawet to, co ich rodzice mówią o naszych ciałach przed nimi, może wpłynąć na ich wizerunek, oczekiwania, i pomysły na to, jak mają wyglądać. Moja córka miała 4 lata, kiedy po raz pierwszy powiedziała mi, że nie chce wyglądać grubo. Czteroletni, chłopaki. Odbyliśmy pierwszą z wielu dyskusji na temat tego, co oznacza „tłuszcz” i lubienia twojego ciała za bycie silnym i robienie rzeczy, które lubisz, ale nawet wysyłanie tych pozytywnych wiadomości mojej córce było trudne. Dorastałem w tym samym społeczeństwie, w którym się teraz obejmuje, i w rezultacie mam mnóstwo bagażu dotyczącego własnej wartości, pewności siebie i pozytywnego wyglądu ciała.
Moja córka miała 4 lata, kiedy po raz pierwszy powiedziała mi, że nie chce wyglądać grubo.
Jako jednostki żyjące w patriarchalnym społeczeństwie zależnym od binarnej płci i związanych z nią stereotypów, często stawiamy różne oczekiwania wobec chłopców i dziewcząt, nawet nie zdając sobie z tego sprawy. Czy kiedykolwiek słyszałeś lub mówiłeś coś o chłopcach brawurowych i głośnych, a dziewczynach cichych i właściwych? Słyszę je każdego cholernego dnia, mimo że moje dzieci z natury nie przestrzegają tego stereotypu. Jeśli wejdziesz do dowolnego sklepu z ubraniami dla dzieci, prawdopodobnie zobaczysz te z wiadomościami o dziewczynach poślubiających księcia z bajkami lub o tym, że są zamknięte, co mnie tak wkurza. Dlaczego musimy rozmawiać o dziewczynach, jakby były one cenne tylko na ramieniu mężczyzny lub że są przedmiotami, które mają być kontrolowane przez ich ojców. To takie obrzydliwe, nie mówiąc już o heteronormatywnym.
Począwszy od przedszkola, szkoła moich dzieci miała także inne zasady ubierania się dla chłopców i dziewcząt. Niezależnie od intencji tych arbitralnych zasad, polityka ta subtelnie uczy dziewczęta wstydzić się ich ciał, że od chłopców nie można się kontrolować, a ich wykształcenie i wygoda nie są ważne. Przynajmniej nie tak ważne jak u chłopca.
