Chciałem tylko pielęgnować moje dzieci, dopóki nie osiągną rocznego wieku. Założyłem, że w ich pierwsze urodziny bezproblemowo ukończyli kubek do popijania, a potem rozstałam się z karmieniem piersią. Ale potem nadszedł i minął rok, a oni nadal karmili. Byli w dużej mierze przywiązani do piersi z powodów emocjonalnych: kiedy upadli i oskórowali kolana, pielęgnacja sprawiła, że poczuli się lepiej, i to była szlafmyca, której potrzebowali, aby pomóc im zasnąć w nocy. Dlatego karmienie piersią trwało długo po upływie roku - nie dlatego, że musiałem coś udowodnić, ale dlatego, że moje życie było trochę łatwiejsze.
Jednak zanim moja najstarsza córka skończyła 2 lata, poddałam się presji społecznej, by zrezygnować. Tak samo jak presja wywierana na matki na karmienie piersią, istnieje równa ocena, gdy karmimy piersią po roku. Potem ludzie zakładają, że „robisz to dla uwagi” lub że robisz to, aby poczuć się lepiej jako matka.
Kiedy nadszedł czas, aby odstawić moją najstarszą, metodą odsadzenia, która nam pomogła, było szybkie nakarmienie octu jabłkowego na chrupki przed karmieniem. Ale kiedy doszło do mojej drugiej, nic nie działało - dopóki nie odkryłem odsadzenia za pomocą Band-Aids.
Postanowiłem odstawić młodszą córkę około sześć miesięcy po ukończeniu 2. roku życia. Pewnego weekendu wiedziałem, że zamierzam wyjechać z miasta, i chciałem się upewnić, że zastosowała inne kojące metody przed wyjazdem. Zresztą miała wtedy tylko kilka sesji pielęgniarskich, więc pomyślałem, że odsadzenie jej będzie łatwe.
Przygotowałem butelkę octu jabłkowego przy szafce nocnej, ale powinienem był wiedzieć, że dziecko uwielbia kliny cytrynowe, które marynowane sutki nie byłyby dla niej problemem. Dzień po dniu przepływała przez ocet i dalej karmiła piersią. W końcu pogodziłem się z pomysłem, że będzie tylko jednym z tych karmiących dzieci w przedszkolu, a były z pewnością gorsze rzeczy.
Potem przypomniałem sobie, jak bardzo nienawidzi Band-Aids. Myślę, że miało to związek z tym, że otrzymywała szczepionki w gabinecie lekarskim: za każdym razem, gdy dostała zastrzyk, pielęgniarka natychmiast pokrywała ją Band-Aid i myślę, że jej mózg kojarzył Band-Aids z bólem.
Pewnej nocy próbowałem wejść pod prysznic, a ona weszła do łazienki. Widok moich nagich piersi był jak odrywanie góry od lodowatego piwa. Ponieważ bar był już otwarty, chciała go odepchnąć. Z drugiej strony ja po prostu chciałem wziąć prysznic przez kilka minut bez nikogo, kto by na mnie gapił.
„Mamuśki są trochę owcami” - powiedziałem jej ze smutkiem.
Powiedziałem więc mojej córce, że moje cycuszki mają boba. Jest współczującym dzieckiem, więc myśl o tym, że ktoś został ranny, dotyczyła jej - zwłaszcza, że to jej dzbanki z mlekiem mogą zostać uszkodzone. Powiedziałem jej, że muszę odpocząć pod prysznicem przez minutę, żeby poczuli się lepiej. Ale widziałem współczucie na jej twarzy, kiedy powiedziała: „Aww, przepraszam, mamo. Twoje piersi mają boba?
„Tak, cycuszki mamy to małe owce”, powiedziałem jej ze smutkiem. Szczerze mówiąc, to nie było kłamstwo. Obcinała zęby trzonowe, a kiedy obcinała zęby, miała tendencję do zaciskania się nip. Więc byłem bardzo obolały.
Kiedy wyszłam spod prysznica, zobaczyłam pudełko z opatrunkami na moim blacie. Nie wiedziałem, czy to zadziała, i martwiłem się trochę o zerwanie opaski z mojego sutka. Ale położyłem jedną opaskę na każdy sutek i wyszedłem się ubrać. Leżała na moim łóżku, bawiąc się ze swoim wypchanym szczeniakiem, kiedy podniosła wzrok i zobaczyła moje zabandażowane piersi.
Kiedy się ubrałem, nic nie powiedziałem, ale przyszła, żeby to zbadać. „Twoje cycuszki mają bobki?”, Spytała ponownie. Powiedziałem jej tak, ale za chwilę będą w porządku. Włożyłem piżamę i położyłem się w łóżku, żeby się z nią przytulić i czytać. na mojej piersi iw pewnym momencie po prostu położyła swoją małą łapę na moim piersi i poklepała ją, jakby chciała powiedzieć: „Wyzdrowiej, wkrótce przyjacielu”.
Przez następne kilka dni ciągle pytała, czy moje piersi czują się lepiej. Za każdym razem, niestety, mówiłem jej, że są trochę lepsi, ale nadal mają Band-Aids. Byłem zaskoczony, jak wiele empatii może mieć dziecko w stosunku do innej osoby, ponieważ poza noworodkami i politykami małe dzieci są najbardziej pochłoniętymi sobą ludźmi na świecie. Ale tak bardzo martwiła się o moje samopoczucie, że odłożyła na bok swoje potrzeby związane z opieką, dopóki nie poczułam się lepiej.
Okazało się, że to jej łabędzia karmiący piersią.
Po tygodniu bez opieki przestałem wymieniać Band-Aids. Zobaczyła, jak wchodzę pod prysznic, i zapytała, czy moje piersi są lepsze. Powiedziałem jej, że tak, i wydawało się, że odczuwa ulgę - ale nie dla siebie. Naprawdę wydawała się zadowolona, że nic mi nie będzie.
Poprosiła o pielęgniarkę jeszcze raz po Band-Aids, a ja jej pozwoliłem. Cieszę się, że to zrobiłem, ponieważ okazało się, że to jej łabędzia karmiący piersią. Pamiętam żywo, jak leżałem w łóżku i pozwalałem jej pielęgniarce, wiedząc, że to będzie ostatni raz. Gdy moje dzieci się starzeją, zacząłem być bardzo świadomy „ostatniego razu”. Wiem, że będzie mnóstwo „ostatnich czasów” dla rzeczy, gdy moje dzieci będą się starzeć i cieszę się, że moje najmłodsze dziecko dało mi ostatni raz do zapamiętania. Cieszę się, że Band-Aids dały mi szansę z wdziękiem odpocząć od mojej karmienia piersią.
