Kiedyś byłem tym, co moja matka nazywała „chudą minnie”. Na studiach ważyłem 110 funtów moczonych na mokro. Kiedy zaszłam w ciążę z moim pierwszym synem, ważyłam około 130 funtów. Ale podczas ciąży bardzo łatwo przytyłem i bardzo wcześnie „wyskoczyłem” z brzucha. To samo stało się z moimi następnymi dwiema ciążami. Zyskałem 40 funtów z moim pierwszym synem, 70 funtów z moim drugim synem i ogromną 100 z moim trzecim dzieckiem. Straciłem większość. Ale ciąża wpłynęła na moje ciało, zmieniła je. Mój brzuch już nigdy nie byłby płaski jak nastolatka. I wiem, że nie zobaczę ponownie 110 funtów w tym życiu. Ponieważ tak długo byłem identyfikowany jako „chuda dziewczyna”, byłem zdumiony, gdy mężczyzna pomylił mnie z ciążą. Miałam na sobie nową sukienkę, z zakładką z przodu, i byłam bardzo zawstydzona swoją wagą poporodową przez zupełnie nieznajomego. Zajęło mi wszystko, czego nie musiałem płakać na miejscu.
Z perspektywy czasu wiem, że powinienem był zmniejszyć straty, zabrać go za tyłek i odepchnąć stamtąd moje dzieci po tym, jak pomylił mnie z ciążą z powodu wyglądu mojego ciała. Ale w środowe popołudnie stałyśmy z tyłu kościoła katolickiego. Trzej moi synowie biegali, wspinali się na huśtawkę, sprawdzali ognisko. Udało mi się „Nie, nie jestem w ciąży”, ponieważ tak właśnie robią kobiety, gdy ktoś robi coś całkowicie nie do przyjęcia; jesteśmy uwarunkowani, aby spróbować zrobić to dobrze. Ale byłem przerażony. Czuł, że ma prawo zbadać moje ciało. Jakby nie było to już wystarczająco okropne, poczuł, że ma prawo to skomentować.
„O rany” - powiedział, gdy lodowato powiedziałem mu, że się nie spodziewam. "Uderz mnie."
„Przytyłem, kiedy byłem w ciąży z ostatnim”, powiedziałem. „Jak 100 funtów”. Nie wiedziałem, dlaczego, do diabła, wciąż z nim rozmawiam. Nie wiedziałam, co mówię. Chciałem tylko, żeby to wszystko zniknęło. „Straciłem wszystkie oprócz 10 funtów”.
„Och, wow”, powiedział.
„Tak, a potem wziąłem Prozac, co sprawiło, że przytyłem.” Wciąż nie wiedziałem, dlaczego mówiłem. Nawet, gdy to powiedziałem, wiedziałem, że to nie jego sprawa. Ale opowiadał o tym, jak grubo przytył na sterydach, po czym uśmiechnął się do mnie. „Nie martw się” - powiedział. „Stracisz wagę”.
Zamiast powiedzieć to, co chciałem (czyli: O nie, dupku. Twoim zadaniem jest powiedzieć mi, że wyglądam pięknie, a nie insynuować, że muszę schudnąć. Nie OK. Nie za milion lat.) Skinąłem głową, uśmiechnął się i wreszcie został uratowany przez przybycie księdza. Odwiozłem dzieci do domu i na postoju wysłałem SMS-a do męża. „Myliłem się z ciążą. A potem powiedział mi, że jestem gruby. Nie odpowiedział. Wszedłem do drzwi frontowych, włączyłem dla chłopców Octonauts, wbiegł do tylnej sypialni i płakał, płakał i płakał.
Sukienka, którą nosiłam w dniu, w którym pomyliła mnie w ciąży, była nową sukienką, którą dostałam ze sklepu, w którym rutynowo robię zakupy ze zniżką, jedną, którą naprawdę kochałem: białą sukienkę w kształcie litery A z niebieskimi paskami. Nigdy więcej go nie założę, bo przez cały czas będę się zastanawiać, czy nie wyglądam grubo.
Od tamtej pory ludzie powiedzieli mi, że mężczyzna, który obraził moje ciało i wagę po porodzie, jest dupkiem klasy A i nie powinienem słuchać słowa, które mówi. Ale świadomość, że jest palantem i że nie powinnam mocno naciskać na jego słowa, nie pomogła mi tego dnia. Nie jestem pewien co do swojego ciała po porodzie i cały czas noszę sukienki, aby czuć się atrakcyjnie. Sukienka, którą nosiłam w dniu, w którym pomyliła mnie w ciąży, była nową sukienką, którą dostałam ze sklepu, w którym rutynowo robię zakupy ze zniżką, jedną, którą naprawdę kochałem: białą sukienkę w kształcie litery A z niebieskimi paskami. Nigdy więcej go nie założę, bo przez cały czas będę się zastanawiać, czy nie wyglądam grubo.
Na tyle źle, że można go pomylić z ciążą. To mówi ci, że masz wystarczająco dużo drgań w środku, aby ktoś pomyślał, że możesz nieść tam dziecko. Co jest przygnębiające, ponieważ prawdopodobnie już wiesz, że jiggle jest na początek i być może go nienawidzisz. (W moim przypadku tak zrobiłem.) To również rażąca inwazja cielesna, aby ktoś tak skomentował; wiesz, że obserwują cię i oceniają twój wygląd. I to nigdy nie jest OK.
Spędzam godziny energii psychicznej, próbując przekonać siebie, że jestem atrakcyjna. Nie muszę być Beyoncé, ale muszę czuć się dobrze na własnej skórze. Nieznajomi, którzy mówią mi, że muszę schudnąć, niszczy to.
Ale żeby kazał mu odpowiedzieć: „Nie martw się, stracisz na wadze”, cóż, to było patroszenie, bez zamierzonej gry słów. Tymi słowami w zasadzie potwierdził moje najgorsze obawy: Jestem gruby. I sposób powiedział, że wiem dokładnie, co to znaczy. Kiedy powiedział mi, że „schudnę”, w zasadzie powiedział mi, że jestem gruby w sposób, w jaki nasze społeczeństwo stereotypowo widzi i leczy ludzi, których ciała przekraczają normę: ponieważ jestem gruby, moje ciało nie jest w porządku, a ponieważ moje ciało jest tłuste i nie jest w porządku, to jest coś, nad czym powinienem popracować. Jednym ciosem sprawił, że poczułem się nieatrakcyjny i przypomniał mi, że nigdy nie będę, dopóki nie „stracę na wadze”. Osobiście nie zgadzam się z tym, że jestem oznaczony jako gruby. Nie identyfikuję się z grubą osobą i mam zbyt wielu krewnych, którzy spędzili zbyt wiele lat na diecie, aby wstrząsnąć skojarzeniami z dzieciństwa ten tłuszcz równa się lenistwu, brakowi siły woli i smutkowi. Nigdy nie zawstydziłbym ciała osoby za to, że wygląda inaczej niż moje. Spędzam godziny energii psychicznej, próbując przekonać siebie, że jestem atrakcyjna. Nie muszę być Beyoncé, ale muszę czuć się dobrze na własnej skórze. Nieznajomi, którzy mówią mi, że muszę schudnąć, niszczy to.
Od tego czasu minął już około miesiąc. Nadal nie jestem zadowolony z mojego ciała. Ale pomaga wiedzieć, że ludzie myślą, że ten facet to dziwka, która mówi poza kolejnością. Zdecydowałem, że nie chcę oddać mu mojej osobistej estetyki. Od tego czasu zrzuciłem też około 10 funtów, wszystko w brzuchu, co pomaga mi lepiej się czuć. Nie powinno; Wiem, że powinienem zaakceptować swoje ciało i kochać moje ciało dokładnie tak, jak jest. Robienie tego jest walką. Ale próbuję. A zawstydzanie nie pomaga.
