Jeśli zapytasz kobietę, która kiedykolwiek była w ciąży, najprawdopodobniej powie ci, że bycie w ciąży jest otwartym zaproszeniem do udzielania niezamówionych rad, uwag i komentarzy. Zazwyczaj jestem otwarty na porady, kiedy zamierzam wypłynąć na nieznane wody, a kiedy miałem pierwsze dziecko, z pewnością tak było. Nie miałem pojęcia, czego się spodziewać po tym doświadczeniu, dlatego chciałem, aby inni ludzie podzielili się ze mną swoimi opiniami.
I chłopcze, czy ludzie mieli opinie. Czy to mój tata powiedział mi, że ustalenie płci mojego dziecka przed urodzeniem zrujnowałoby specjalną magię wychowywania dzieci, czy też moja macocha kazała mi zrobić znieczulenie zewnątrzoponowe, ponieważ nie ma trofeum za pierwsze miejsce dla kobiet, które przetrwałyby najbardziej bolesny podczas porodu, byłem gotów posłuchać niemal wszystkich rad. Wszystko, co zabrzmiało dziwnie, irytująco lub bezużytecznie, po prostu kiwnąłem głową, uśmiechałem się i całkowicie wycierałem to z mózgu, jakbym nigdy tego nie słyszał.
Przez większość mojej ciąży ludzie byli dość rozsądni, udzielając mi rad. Niektóre porady, które otrzymałem, wziąłem sobie do serca i nadal mi to pomagają, na przykład wtedy, gdy kazano mi być cierpliwym i delektować się dzieciństwem mojego syna, ponieważ dzieci dorastają niesamowicie szybko. Ale pośród wszystkich tych rad jedna nieznajoma powiedziała mi, że głęboko mnie zraniła i nigdy nie zapomnę o tym.
Kiedy dowiedziałem się, że się spodziewam, byłem młody, ale nie byłem absurdalnie młody: zbliżałem się do 23 roku życia i pracowałem w branży detalicznej podczas ostatniego roku studiów. Okoliczności nie były idealne, ale zdecydowanie można było je opanować. W tym czasie miałem partnera wspierającego, świetny system wsparcia od rodziny i przyjaciół oraz silne poczucie, że jestem gotów zostać mamą.
Spojrzała na mnie i zapytała: „Więc będziesz trzymać dziecko?” Patrzyłem na nią tępo. Kontynuowała: „Ponieważ, wiesz, trudno jest wychowywać dzieci. To nie jest bardzo łatwe”.
Kiedy mój ciężarny brzuch zaczął się krążyć i przekształcać w oczywisty guz dziecka, zaczęły się niechciane porady, pytania i wzruszenie od nieznajomych. Podczas wieczornej zmiany w pracy detalicznej klient podszedł do mojego rejestru, podczas gdy jej mąż i córka bawili się na boku. Gdy mój guzek siedział wysoko, zapytała mnie, jak daleko jestem. Powiedziałem jej, a ona nadal wysypywała mnie pytaniami o płeć dziecka i czy wybrałem jeszcze imię.
Gdy zakończyłem transakcję, klient spojrzał na mnie i zapytał: „Więc zatrzymasz swoje dziecko?”. Patrzyłem na nią tępo. Kontynuowała: „Ponieważ, wiesz, trudno jest wychowywać dzieci. To nie jest bardzo łatwe”.
Byłem oszołomiony i całkowicie zaskoczony jej komentarzem, więc nie mogłem nawet odpowiedzieć. Nie mogłem uwierzyć, że będzie miała czelność wyrzucić z siebie coś takiego, kiedy nie będzie wiedziała o mnie ani o okolicznościach mojego życia. Dlaczego miała zakładać, że jestem w sytuacji, w której nie byłbym w stanie wychować dziecka, które z dumą nosiłem? Nie jestem pewien, czy to moja detaliczna praca czy młodzieńczy wygląd sprawił, że poczułem, że nie będę w stanie wychować mojego dziecka, ale w każdym razie pytanie było niezwykle obraźliwe.
Od momentu, gdy dowiedziałem się, że jestem w ciąży, nie zastanawiałem się, czy mam urodzić dziecko, czy nie. Rzuciłem się na przygotowania do wprowadzenia nowego życia na świat. Ale w tym momencie, kiedy klient zakwestionował moją zdolność opieki nad moim nienarodzonym dzieckiem, rzuciło mnie to w wir mentalny.
Czy byłam za młoda? Czy wiedziałem, w co się pakuję? Czy byłem gotowy poświęcić życie tak, jak je znałem dla tego małego dziecka?
Tego wieczoru poszedłem do domu, pytając o wszystko. Czy byłam za młoda? Czy wiedziałem, w co się pakuję? Czy byłem gotowy poświęcić życie tak, jak je znałem dla tego małego dziecka? Zanim jednak pozwolą mi pochłonąć te destrukcyjne, nieproduktywne myśli, musiałem się powstrzymać. Ta kobieta mnie nie znała. Nie wiedziała, jaki jestem podekscytowany, kiedy po raz pierwszy usłyszałem bicie serca mojego dziecka. Nie wiedziała, że bycie matką było czymś, co czułem, jak powinienem.
Podczas gdy kobieta prawdopodobnie nie zdawała sobie sprawy z tego, jak bolesne były jej słowa, żałuję, że nie miałem odwagi powiedzieć jej, jak niewłaściwe było jej pytanie. Pytanie o to, czy mam zatrzymać moje dziecko, nie tylko nie było jej sprawą, ale również zakładało, że nie mam kwalifikacji na stanowisko w sposób, w jaki ona z jakiegoś powodu nie była. To było prawie tak, jakby powiedziała, że nie zasługuję na przyjemność zostania mamą, ponieważ prawdopodobnie zamierzam to spieprzyć. I to był oczywiście wniosek bez podstaw.
Teraz, kilka lat po tej niezręcznej i krępującej chwili, mogę śmiać się z jej absurdalnego komentarza. Tak, macierzyństwo jest niezwykle trudne. Obejmuje zobowiązanie do poświęceń, których nie bylibyście gotowi podjąć w żadnej innej pracy na naszej planecie. Ale teraz bardziej niż kiedykolwiek wiem, że jest to stanowisko i tytuł, który urodziłem się, aby go utrzymać.
