Jedno pytanie, o którym zapominasz zadać ciężarnej kobiecie w jej trzecim trymestrze ciąży

Kiedy siedziałem w barze z napojem klubowym, pewnej nocy, kiedy byłem w siódmym miesiącu ciąży, mój przyjaciel zapytał mnie, czy mój mąż i ja zaczęliśmy rozmawiać z niańkami. Byłem oszołomiony. Czy ludzie naprawdę spodziewali się, że wszystkie szczegóły dotyczące nowego rodzicielstwa zostaną całkowicie ustalone z takim wyprzedzeniem? Mam na myśli, że jestem planistą, ale rezerwowanie opieki nad dziećmi sześć miesięcy wcześniej wydawało mi się, że mogę zepsuć całą sytuację. Czuję się pewnie, mówiąc, że zadajesz pytanie kobiecie w trzecim trymestrze ciąży i nie chodzi o jej przyszłe plany opieki nad dziećmi. Ponieważ doceniając troskę mojego przyjaciela, wolałbym inne pytanie. Ten, który nie zmusił mnie do zmartwienia i zwątpienia, ponieważ mój partner i ja nawet nie zaczęliśmy zastanawiać się, jaka będzie nasza sytuacja w zakresie opieki nad dziećmi po zakończeniu mojego 12-tygodniowego (głównie bezpłatnego) urlopu macierzyńskiego. Swoim pytaniem zakładała, że ​​wybieramy się na nianię, podczas gdy w rzeczywistości nie ustaliliśmy nawet nazwisk, na które moglibyśmy się zgodzić.

Jej nie było jedynym pedantycznym pytaniem, które zadałem mi, gdy byłem w ciąży. Tak wiele osób chciało wiedzieć tak wiele podstawowych rzeczy, zanim urodziło się nasze dziecko. Jednorazowe pieluchy czy szmatka? Butelka czy pierś? „Naturalny” poród czy lekarstwa? Nie mogłem zrozumieć, dlaczego tak wielu ludzi było zmuszonych wiedzieć tak wiele rzeczy, które miały związek z naszym dzieckiem, zanim on lub ona przyjechała.

Czy ludzie naprawdę spodziewali się, że wszystkie szczegóły dotyczące nowego rodzicielstwa zostaną całkowicie ustalone z takim wyprzedzeniem?

I chociaż nie mam dowodów naukowych na poparcie tej teorii, myślę, że ludzie zadają te pytania, ponieważ chcą wiedzieć, jak się mierzą. Rozumiem, jak trudno nie jest ciągle porównywać się z innymi rodzicami. Poprawiłam się, ponieważ nie było to dobre dla mojego zdrowia psychicznego, ale wciąż wpadam w pułapkę, widząc, jak moje umiejętności rodzicielskie odnoszą się do osób wokół mnie. Desperacko muszę wiedzieć, czy to tylko moje dzieci, które nie potrafią przejść posiłku bez zaśmiecania podłogi resztkami jedzenia… a mają 7 i 10 lat.